Ölmedikleri için mutlulardı, gözlerinden belliydi, herkes masanın etrafına toplanmış, yanımda getirdiğim viski şişeleri açılmış, kutlama yapıyormuşcasına bekliyorlardı.

Herkesin kalem kağıtları eline aldığını gördükten sonra, ne yapmaları gerektiğini anlatmaya başladım. Herkes kağıtlara, mekanın kapısından girdikten sonra gördüğü, tanık olduğu her şeyi maddeler halinde yazacaktı. Ne gereği var olum ya, sherlock holms'cülük oynamanın ne gereği var ölmedik işte, dedi Cenk.

Bütün kalemleri beyni milyon parçaya bölününceye dek kafasına saplamak istediğimi anlamış olmalıydı. Sustu, yazmaya başlamıştı, ben ise sigaramı içiyor, gözümden kaçırdığım şeyleri görebilmek için, onların neler gördüğünü merak ediyordum.