the offspring

80'lerin sonu, 90'ların başında * grunge akımı ile iyice geberikleşmiş Amerikan ve dünya gençliğini hayata döndürmüş gruplardan * en iyisi.

Aslında hayatımın en güzel grubu olacak bu adamlarla tanışmam ilginç gibi. Youtube'da öylesine blink 182 dinlerken, sağ köşede The Offspring diye bir grup dikkatimi çekmişti. ilk dinlediğim şarkıları The Kids Aren't Alright idi. iyi ki de dinlemişim yahu gerçekten seviyorum diyebileceğim tek müziği yapan gruptur kendileri. Başka ne dinlesem bir süre sonra sıkılıyorum. Oysa The Offspring dinlerken ha şimdi kapatacağım, başka grup dinleyeyim dediğim halde sonra çıkan şarkıya kıyamayıp 50 şarkı art arda hayvan gibi dinlemişliğim vardır. Bana Punk'ı sevdirdiler lan daha ne isteyebilirim ki onlardan?

The Offspring ayrıca sadece punk'tan ibaret değildir. dirty magic ve self esteem gibi Nirvana havasındaki grunge,pay the man gibi de progresif ve oryantal tempoda şarkıları da vardır.

Albümlerini şöyle bir inceleyecek olursam;

the offspring (kendi adını taşıyan albüm): Bu albümdeki Offspring'i bir daha asla göremedik. Bunu belirtmek lazım. Çünkü anarko punk havasındadır ve hemen hemen her parça siyasi mesaj içerir. Noodles'ın burada yakaladığı ses, Dexter ile uyumu bir daha rastlanamaz nitelikte. Şarkılar su gibi akıcıdır bir biri ardına gider. cCc üşüyoruz reis cCc

ignition: Bana göre en gaz albümdür grubun. Burn it Up gibi bir gaz var albümde. Yaratıcılıktan uzak gibi olsa da Dirty Magic’te çohzeldir.

smash: Grubun adını dünyaya duyurduğu albüm diyebiliriz şüphesiz. Herkes bilir herkes sever. The Offspring en iyi şarkılarından olan; Self Esteem, Gotta Get Away ve Come out and Play şarkılarını barındıran çok başarılı bir albüm yani. Hatta en iyi albümleri bana göre.

ixnay on the hombre: Grup için tehlike çanlarının çalmaya başladığı zaman denilebilir. Popüler akıma giderek benzemeye başladı müzikleri ne yazık ki ama içlerinde Change the World diye hakkı yenmemesi gereken harikulâde bir parçadır. Senfonik bir havası vardır alır zütürür sizi başka alemlere.

americana: iyice sapıttıkları albüm desem yeridir. tam bir MTV grubuna büründüler. Evet müthiş bi' ün kazandılar ama boş bi' ün (harlem shake gibi) ama burada da bi' cevher vardır ki o da Pay the Man'dir. insanı alıp oryantel ögeleriyle Arabistan'ın çöllerinde dolandırır ki kendini kaşif gibi hissedersin. Her ne de olsa çok sevdiğim bir albümdür nedense.

conspiracy of one: Evet gazdır, eğlenceli albümdür ama sanatsal yönü boştur. Americana'dan sonra iyi gelir tabii ama eskisi gibi değildir artık Offspring.

splinter Okuduğuma göre umutlularmış zamanında bu albümden hayranları. Evet biraz andırmış eskiyi ama yakalayamamışlar aynı hissi. Yok ama güzel albümdür Long way Home ,ve The Noose güzel parçalardır her müzik çalar da olmaları lazım.

greatest hits: Adı üstünde işte, sadece yeni olarak Can't Repeat gelmiştir ve The Police'ten cover yaptıkları Next to You şarkısı. Pek bir özelliği yok bu albümün açıkçası.

rise and fall rage and race: 1998'de ki Americana albümünden bu yana, 2008'de 10 yıllık durgunluğun patlamasını yaptıkları albüm diyebilirim. You're Gonna Go Far, Kid gibi Hammerhead gibi, Kristy, Are You Doing Okay? gibi şarkıların bulunduğu Kesinlikle dinlenmesi gereken bir albüm.

days go by: 2008'den 2012'ye kadar, 4 yıl boyunca bekle bekle gelene bak Bumpin' In My Trunk mıdır nedir One Direction-Eminem tarzında taktan bir şarkı çok fiyasko bir albüm baya bir tarzlarını bozduklarını belli ediyorlar bu albümde. 10 üzerinden not vermek gerekirse sırf emekleri için 3 veririm açıkçası.

Ve yıl oldu 2016... Bu yaz büyük ihtimal yeni bir albüm çıkarıyorlar. Eh biz de nihayet bazı şarkılarında dexter holland'ın şarkı yavaşken, bir anda ani çıkışlarıyla hip hop tarzı söylemesi, noodles'ın gitarıyla sevişircesine harika soloları pete parada'nın mükemmel davul tekniği, Ve grubun en arka planda elamanı olmasına rağmen, The Offspring'i, The Offspring yapan adam greg k 'in müthiş bass sololarını doya doya duyarız…