Tam gözümü kapattığım sıra bir ses duydum. Bir kadın sesiydi. Gözlerim yeniden açıldı? O an evde kimsenin uyanık olmadığını bildiğimden duyduğum yakından odamdan gelen tanıdık olmayan kadın sesi beni o kadar korkutmuştu ki ne dediğini idrak edebilmem bir dakikamı aldı. Tekrar tekrar aynı soruyu soruyordu aynı ses tonuyla. "Annen sana benimle ilgili ne dedi?" Kızgın mıydı hayır sanırım değildi. Yavaşça yüzümü çevirdim. (Beyler yatağım odanın en solunda sol tarafı duvara dayalı. Ben de bu sıra sola yani duvara dönüğüm) hafifçe sağa gözlerimi kaydırdığım an korkudan kıpırdayamadım ancak gözlerime dolan yaşlar kendiliğinden akıyordu o an dehşet bir korku duydum ve bunu tarif edecek bir şey bilmiyorum bir kadın vardı somuttu görüyor duyuyordum beni izliyordu aynı soruyu defalarca daha sordu kendime hakim olamıyordum ses çıkarmıyor kıpırdayamıyor dehşete kapıldığımdan akan yaşları bile durduramıyor ya da silemiyordum. Böyle bir şey olmadığına inanmak istedim ve bir an toparlanıp sola döndüm hemen telefonu aldım. Onun hala ord durduğunu bana baktığını öyle hissediyordum ki ama artık kıpırdamadan durmanın da bir fayda sağlamayacağını anlamıştım. Ne yaptım?