inci itiraf

"korkuyorum herkesle karşılaşsam
o caddeler eski harap kışlalar
ben yokum desem kimse bırakmıyor
yokum diyorum inanmıyorlar
yokum diyorum bulup çıkarıyorlar
yokum"

gece gece efkar bastı. 7/24 alaturka radyo dinlersen elbette efkar basar amk. masamın üstündeki kitaplar bana istemeden bir mağara oluşturmuş gibi. yeni bir saklanma yeri buldum kendime hehehe... o kadar sıkıldım ki amk ağlamaya kalksam ağlamanın mümkün olmadığı dillerde şeyleri okumaktan. binlerce sayfada kendimi aradım da bulamadım. ama radyodaki abla gençliğim gidiyor tutamıyorum diyor ve benim hayatımı gibip atıyor. acaba hiç aklına geliyor muyum merak ediyorum ara sıra. öyle bir olmadığını ve olmayacağını elbette biliyorum ama insan bekliyor işte be. o düşüncenin verdiği his bile insanı biraz mutlu ediyor.
"ben bazen eksilirim biraz, aslında hepimiz eksilirmişiz, biraz bunu sonradan öğrendim"

bazı zamanlar ölsem sanki yapacak o kadar işim yarım kalacak gibi hissediyorum. muazzez abla "Gülüşünün eksiği bir yana Yokluğunun rüzgarı bir yana.." diye şarkı söylüyor. yeni bir tane termos bardak aldım. kahvem plastik kokuyor ama olsun. zaten hiçbir şeyin tadı yok ya da her şeyin haddinden fazla tadı var.. kalbim arada beni korkutuyor lan. sanki hiç anlamadan beni bu dünyadan koparacak gibi ya da ilyada'dan alıntı yaparsak " apollonun oku kalbimi delecek"...

hehe makaleler ile sarhoş olan ilk insan benim galiba. neyse özledim işte. hayal etmeyi bile özledim..