Etimesguta doğru gidiyorduk, yıllar önce geçtiğim yollardaydım, en başa dönmüş gibi hissediyordum kendimi, saat gece 03.54ü gösteriyor, taksici direksiyonun üzerinde uyuyordu, bütün sakinliğimle taksiciyi bir iki kere uyandırmaya çalıştım, bende uyurdum direksiyonda öyle çok matah bir şey değildi, ama taksici uyumuyor, muhtemelen kalp krizi geçiriyordu, direksiyonu yolun sağına kırdıysamda başarılı olamadım, sol şeritte ilerliyorduk ve araba gittikçe hızlanıyordu, el frenini çektiğim halde araba durmamıştı, üstelik taklada atmıyorduk. Ölmek istemiyordum, ama karşıdan gelen araç bunun tam tersini söylüyordu. Gördüğüm son şeyin Ankara olmasını istemiyordum, gözlerimi kapatmıştım.