çok kötü insanları tanıdıkça yalnızlık anlamlı olur bazen. bazılarınızı biliyorum, çok kötüsünüz. gerçek mana da kötü insanlarsınız. sizleri gördükçe yalnızlık daha bir anlamlı, sessizlik daha bir gerekli.

yalnızken tokatla uyanırsın sabahları, odanın buz gibi havasında. duymak istediğin kahvaltı hazırdır belki. duymayınca anlarsın yalnız olduğunu. beklentin azalır, hayata bakış açın değişir, yaşamı sorgularsın. sorgulatır bu meret.

yalnızlık güzel bir kadına benzer bazen, gözlerini kapatıp ellerinle tüm hatlarını incelediğin bir kadına. bilirsin kadını ve yalnızlığı. hangisi daha ağır gelir? kadın mı yalnızlık mı?

ufak tefek sorular sordurur bu meret, "niye hayal kırıklıklarımız? niye yalnızlıktan kaçıyoruz sanki? yalnızlığın insanı geliştiren, yücelten, has yanlarının da olduğu neden anlamak istemiyoruz? doğanın düzeni yalnızlık üzerine; kurt, kuş, ağaç, hep yalnız değil mi? biz de ağaçlar gibi yalnız değil miyiz? " teker teker cevaplarsın, çünkü yalnızsın ya, vaktin çok olur. sonra üretim artar. üretirsin yani en azından üretmeye çalışırsın.

doğunca başlar da ölünce bitmez işte bu meret. yine yalnızsındır. arada iniş çıkışlar olur. bir nevi oyun oynar seninle, kandırır. kanarsın da. kandıkça büyürsün, olgunlaşırsın belki. olgunlaştırır bu meret.

önüne birden fazla yol çıkar. karar veremezsin hangisinden gideceğine, belki de birisinin yol göstermesini beklersin bilmiyorum, yanlışta olsa bir yoldan gitmenin doğru yolda durmaktan daha iyi olduğunu bilemez yalnız, bu yüzden yol göstereni olsun ister bazen.

iyi ki gelmiş dediklerimiz yine çekip gidince yine yalnız olursun. çay biter, alkol biter, zaman biter, gündüz biter, hatta insanlar bile biter. saatte geç olmuştur artık. iyi biter mi hiç geceler?

kötü başlayan sadece yalnızlık mıdır? ölüm mü daha çekici kadın mı? yalnızlık.