tabi boşalma işi öyle bedava değildi. bununda vücuda bir maaliyeti vardı. bütün gücüm dermanım kesilmişti.
çıktık üzerimizi giyindik. saat 11 olmuştu. burayı bilen bilir öğrencinin tek mekanı cafeler caddesi. biz de oraya gittik barcelona ya girdik viski söyledik.

Şimdi biraz kendi gözümden kişiliğimi tartıcam.
ulan kaç gündür altımda son model araba cepte para her daim. içtiğim sigara parlıamentten aşağı değildi.
farkında değildim ama ben değişmiştim. kıza karşı değil ama çevremde arkadaşlarıma karşı yada yolda sokakta insanlarla olan diyaloğumdan bunu sonradan farkedebildim.
arkadaşlarımı aramıyordum. aonlar aradığı zamanda ben kestirip atıyordum. ilk zamanlar bendeki olan daha doğrusu melisten aldığım paralardan onlara da veriyordum.
neticede durumları ortadaydı onlarıda düşünüyordum. daha sonradan kimseyi giblemez oldum. para istediklerinde yok diyip kestiriyordum.
tabi bunlarda daha fazla ısrar etmediler. resmen kendimi bambaşka biri gibi hissediyordum. melis bana sürekli pahalı marka kıyafetler alıyor benim değişmeme neden oluyordu farkında değildi.
ben kimdim ki anadolu şehrinden üniversite okumak için geldiği şehirde yarı varlık yarı yokluk içinde arkadaşlarıyla takılan sürekli kağıt oyunları oynayan geceleri korku filmi izleyen ve yemek yiyelim para çıkın dendiği zaman cepteki son kuruşları toplayan bunlarla mutlu olan normal biriydim.
değişmiştim hem de çok...