Bende yıllarca oyun oynadım ama kimse sormadı neden oynuyorsun diye aslında oyun oynamayı bilmezdim ilk pcmi 2001 de aldım o zamanlar ilgilenmiyordum pcmle daha sonra bir trafik kazası geçirdim babam yoktu zaten hiç olmadı sadece annem vardı hemen hastaneye zütürdü beni daha 6 yaşındaydım ellerim bacaklarım kan içindeydi hastanede pansuman film falan çekildi daha sonra evin yolunu tuttuk 1 ay sonra ellerimi oynata biliyodum sonra arkadaşlarım ziyarete geldi bana oyun almışlardı ilk oyunumdu ismi Soccer 999 gibi bişeydi oyunu yaralı ellerimle pcye kurdum ana menüsü açılınca çok sevindim daha sonra bu oyunu oynarken hiçbir acıyı hissetmediğimi farkettim babasızlık olsun ellerimin acısı olsun hiçbirini hissetmedim ve kendimi oyunlara verdim şuan çok sosyal biri değilim kabul ediyorum ama bana bi şans veren kişilerde olmadı yalnızlık acı ve daha bisürü şey asıl şimdi daha çok oyun oynama vakti çünkü orası benim kendimi kanıtlayabileceğim tek dünyam... Elhamdülillah Müslümanım ibadetimi de yaparım ama artık bıktım bu hayattan zaten ölsemde bişey değişmicek çünkü arkamdan ismimi haykıracak bir kişi bile yok o yüzden siz siz olun arkadaşlarınızı sızı sevenleri ya da size duygularını açıklayanları geri çevirmeyin çünkü hepsi ufacık bir şansı hakkediyor öyle değılmi?