Sabah oldugun eskisi gibi rıfat tarafından dürtülüyordum.
Rıfat;
-Hadi abi kahvaltı yapıcaz diyordu.
Hemen ayıp olmaması adına aliyle kalkıp elimizi yüzümüzü yıkamıs sofraya nazik bir şekilde oturmustuk...
Annesi oldukca güzel bir sofra hazırlamıstı.
Hemen kahvaltımızı yaptıktan sonra ali'ye;
-Ben gidiyorum osloda görüşürüz demiştim.
Ali'de;
-Kardeşim istersen geliyim yalnız kalma demişti.
Ali'ye;
-Yok kardeşim zaten bizbizeyiz hep ailenle kal demiştim.
Daha sonra rıfatın ailesine teşekkür edip rıfatla görüşüp aliyle çıkmıstık evden...
Bir süre sonra aliylede dagılmıstık sarılıp...
Hemen ardından bir servise atlayıp hava alanına gelmiştim.
ilk uçak için biletleri almıs beklemeye koyulmustum...
Telefona baktıgımdaysa babam bir sürü mesaj atmıstı;
-Oglum gel
-Öyle demek istemedim
-Kalbini kırmak istemedim gibi bir sürü mesaj atmıstı.
Aynı sekilde annem'de;
-Oglum madem gittin bari benimle konus babana söylemem demişti.
Biraz gözlerim dolmustu yanımda oturan benim yaslarımda bir kızsa bana garip bir bakışla bakıp gülümsemişti ve;
-Nasılsın demişti.
Gülümseyerek;
-iyi olmaya calısıyorum demiştim.
Üzerinde uzun ve bol bir mavi elbise vardı.
Ardından daha fazla kimseyle konusmamak için ayaga kalkmıs içeride
biraz dolasıyordum.
Biraz daha bekledikten sonra uçağımın anonsu yapılmıstı.
Hemen uçağa dogru yönelmiştim...
Daha sonra koltuguma yerleşip aklımdan şu cümleler geçmişti;
-Evet bymuhendisss geri dönmek yok...
-Yerini bulsalar bile oslo'ya gelemezler ki bile
-Yeni bir hayat demiştim kendi kendime üzgünce...
Basımı koltuga yaslamıs üzgünce çağla'nın son hallerini düşünüyordum.
Gizemin attıgı tokadı...
Mustafa'nın laflarını...
Evi terkedişimi...
Bu düşünceleri düşünürken uyuya kalmıstım...
Uyandıgımda...