/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 76.
    0
    lan bu çizdiğim şeye benziyor karşımda ulan o kadar hızlı bir şekilde kapıdan girdim duvardan tırmandı ranzadan üstüme bir geldi yemin ediyorum içime şıçtım kollarımı tuttu bileklerimden hissediyorum aq parmakları fazla yok kıpırdıyamıyorum sesim çıkmıyor yüzü yok aq simsiyah kulaklarım çınlıyor ama nasıl çınlıyor aq böyle bir şey yok aq kafayı yemek üzereyim gözleri bembeyaz ama öyle derin bir beyazki yemin ediyorum başka biri görse beyin terk öyle yani abi bu bana bir şeyler fısıldıyor ama vallahi anlamıyorum gözlerimi kapadım başladım dua okumaya abi yok ne kadar süre varsa okudum yok allahım gitmiyor kabus değil hayal değil bildiğin üzerimde başka bir varlık bana bağırıyor abi bağırıyor ama sanki suratıma rüzgar üflüyor öyle sert soğuk hava geliyor azından artık dayanamadım oda sanki anladı abi yorulduğumu...

    bu arada abi böyle bir durum olunca bayılmıyorsun abi korkudan sıçıyorsun ama uzun sürüyorya gibe gibe kaçıp kurtulmak istiyorsun yani yemiyor sizi öcü aq

    biraz daha bileklerimi sıkmaya başladı ben zütüm zütüm ranzanın korkuluk tarafından attım kendimi aşşağıya bir şekilde yere düşücem bir tutuyor abi varya bileklerim ağdıdan falan bittim bismilah dedim attım abi kendimi aşşağıya nefesim kesildi aq gökhan abi bağırarak kalktı yengem amcam okan abi zıpladı odaya gülüyor aq endişeli bir şekilde ama kimse bilmiyor başıma ne geldiğini yengeme anlattım rengi attı yemin ederim kadının üzüldüm annemi aradı falan babamlar geldi herkez bu ne derken yine olak kabus görmüştüre bağlandı aq kimse bilmiyorki ne tak geldiğini herkez zütünden sıkıyor birşey sinirden ağlıyorum aq düşün neyse uykusuz sabah okula gittim öğlen çıktım okuldan amcamlara yürüyorum bu arada evde kimse yok herkez işte evde tek olucam zütüm yemedi tabi
    ···
   tümünü göster