Tam o sırada dünyanın en şiddetli ağrısı beynime saplanmakla uğraşıyordu. Her şeyin farkına varmaya başlıyordum. Bu satırlara, bir odada uyanarak başlamıştım, yanımda kahve ve yanan bir sigara vardı. Bir süre sonra kapı çalmaya başlamıştı, şimdi ise kapıyı çalıyordum. Kad-ri diye bir şeyh'in evine köle olarak alınmıştım, ama yanımda 20 yaşında bir kızım vardı, ve bana baba diyordu. Tokyo'da parmağımı kestirdiğimde acı defterimin ilk sayfaları kan olduğu için 4. Sayfaya yazmayı başarabilmiştim, kanalizasyonda baktığımda ise ilk sayfada belirli belirsiz şeyler yazıyordu, vr defterde kan izi yoktu. Ellerime baktığımda parmaklarımın tam olduğunu gördüm, köle pazarında kad-ri'nin bana elini gösterdiğini hatırladım. Buraya tek mi gelmiştim, yoksa 2 kişi mi gelmiştik ? En başından beri burada mıydım, buraya hiç gelmemiş miydim ? Kad-ri'nin masasında bulduğum notları incelemeye başladım.

"
Saat 09.00

Uyandım. Yanıbaşımda duran kahve fincanında sıcak kahve ve küllükte yanmakta olan bir winston soft vardı. Eve benden başka kimin girmiş olabileceğini düşündüm. Hiç bir ses yoktu, saat bile tik-tak yapmıyordu, evin içindeki her şey benim cevabımı bekliyordu. Bunu yapmak zordu ama zorund... "

Bunlar benim cümlelerimdi. Saat 9.00 da yazmaya başlamıştı, yani tam 37 SAAT ÖNCE. Midem bulanıyordu, gerçeklerle yüzleşmenin verdiği bir bulantıydı bu. Kaybolmuştum yine ve hiç bir coğrafyada kendimi bulamıyor, kim olduğuma emin olamıyordum.