Bir iş bulmamız gerektiğinden bahsettim, parmağım kesildiği için çalışamayacağımdan en azından temel ihtiyaçlarımızı karşılayacak kadar paraya ihtiyaç duyduğumuzu belirttim.

Bu fikre pek sıcak bakmadı, hayatın meyvelerinden tatmak istemiyor gibi bir hali vardı, bir an beni burada öldürüp Istanbulda'ki hayatıma konma planı olup olamayacağını düşündüm. Hayatın en mükemmel meyvesi sol cebimdeydi çünkü, kegib bir serçe parmak.

Beni umursamadan bir şeyler mırıldandı ve sonunda sesini yükselterek "ben buraya çalışmaya yada para kazanmaya gelmedim, ben hayatın meyveleri için buradayım" dedi.

Peki o zaman , sıra sende dedim. Kesilen parmağımı göstererek. Ne demek istediğimi çok iyi anlamıştı, bu yüzden anlamamış gibi bakıyordu. Anladığını bildiğimi anlaması için bir cevap vermedim. Uzun süre konuşmadı sonra birden "yapamam" dedi. Beklediğim bir cevaptı ve zencilerden kokainle beraber aldığım silahı kafasına doğrultmam 1 saniyeden çok daha az bir sürede gerçekleşmişti.