/i/Başıma Geldi

Hayatta başınıza gelenlerden ibaret değil midir?
  1. 1851.
    +14
    Havaalanına gitmek için...
    Hemen bir metroya binmiştik ardından hemen hava alanına varmıstık.
    Check-in lerimizi yapıp güzel bir yer bulup oturmustuk.
    Bense etraftakilere bakıyordum...
    Ardından rıfat bir konu acmıs onunla ilgili konusuyorduk...
    Yaklasık 1 saat sonra ucağa dogru hareket etmiştik.
    Hemen yerlerimize oturmustuk...
    Üçümüzde yan yanaydık...
    Koltuklar bizim ucaklarımızdakilere göre oldukca rahattı.
    Ucak kalktıktan yaklasık 20-25 dakika sonra uyumustum...
    Daha sonra ucagın inişine dogru uyanmıstım ve kulaklarım epeyce ağırıyordu basınçtan...
    Uçak indikten sonra hava alanında oldukca sevinmiştim.
    Herkes Türkçe konusuyordu...
    Baya sevinmiştim...
    Her şey bıraktıgım gibi duruyordu.
    Daha sonra rıfat;
    -Hadi abi bize gidiyoruz dimi? demişti.
    Ali'yle bense hemen eve gitmek istiyor sevdiklerimizle vakit geçirmek
    istiyorduk.
    Rıfat'a;
    -Ya simdi baya yorulduk hem ailenle rahatça vakit geçirirsin demiştik.
    Rıfat oldukca ısrarlıydı bu konuda...
    Bizde ona;
    -Son gün size gelir ordan gideriz demiştik.
    Bu fikir ona daha cazip gelmişti...
    Öyle anlasıp hava alanında selamlasıp dagılmıstık.
    Dagılmadan önceyse telefonlasıp ne zaman bulusucagımızı ayarlamıstık...
    Hemen bir servise atlayıp yol almıstım evime dogru...
    30 dakika sonra evin yakınlarındaki durağa bırakmıstı beni...
    Civardaki binaların hepsini hatırlamıstım...
    1 ay buralardan uzak kalmama ragmen oldukca özlemiştim.
    Hemen eve vardıgımda...
    Annem kapıyı acmıstı.
    Hemen ;
    -Oglum diye bagırarak sarılmmıstı bana.
    Arkasından babam ve kardeşimide görmüştüm.
    Babam gururlu ve heyecanlı bakıslarıyla bana bakıp sarılmıstı.
    Bense hemen elini öpmüştüm.
    Kardeşimede sarılıp;
    -Baya büyümüşsün ha demiştim.
    Herkes bana özlem dolu gözlerle bakıyordu.
    içeriye geçtiğimdeyse bütün ailem oradaydı.
    Dedemlerle görüşüp vakit geçirmiştim.
    O gün aksama kadar sohbet etmiş güzel bir zaman geçirmiştim.
    Ardından misafirler yavas yavas kalkmaya baslamıstı.
    Bense odama geçmiştim.
    Odamın kapısını actıgım ilk andan itibaren oldukca özlemiştim odamı...
    Cantamdaki hediyeleri cıkarıp bizimkilere vermiştim.
    Çikolata oldukca güzeldi...
    Ardından biraz daha vakit geçirdiğimde mustafa beni arıyordu.
    Hemen eski sim'i takıp aramıstım onu...
    Hemen telefonu acmıs bana;
    -Kardeşim bulusuyoruz demişti mutlu bir sesle...
    Bende gülerek;
    -olur olur demiştim.
    30-40 Dakika sonra annemlere;
    -Anne ben cıkıyorum biraz arkadaşlarımla zaman geçiriyim demiştim.
    Güler yüzüyle;
    -Tamam geç kalma demişti.
    Hemen evden cıkıp mustafa'yla bulusucagımız yere gelmiştim.
    Mustafa coktan gelmiş beni bekliyordu.
    Hemen selamlasıp sarıldıktan sonra bana;
    -Kardeşim özlemişim demişti.
    Bende bende diyerek karşılık vermiştim.
    Ardından bana heyecanla bakıp;
    -Eski günlerdeki gibi demişti.
    Gülmüştüm...
    Hemen ardından okulun oralardaki hep gittiğimiz kafeye geçmiştik...
    Kafe oldukca değişmişti...
    Bazı yerlerdeki sandalyelerini kaldırmıs güzel ve hos koltuklar koymustu.
    Hemen birine yerleşerek mustafayla sohbete baslamıstık...
    Merakla;
    -Gizemle nasıl gidiyor demiştim.
    Gülerek bana;
    -Hala birlikteyiz bizi bıraktıgın gibi duruyoruz işte demişti.
    Bir an onu hatırlamıstım...
    Dalgın dalgın masaya bakıyordum ki mustafa birden yüzünü asarak;
    -...
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster