Dayanamadım, ertesi gün doktorun yanına gittim. Nerdeydi yan yatakdaki mırıldayan kız zaten onu öğrenmek için gittim. Doktora
soracakdım planım oydu Fakat doktor orada yokdu dün gece nöbetçi olduğu için ogün gelmemiş. Zaten şansım hiç yaver gitmez.

Yattığım ranzaya gittim boşdu. Onun yattığı ranzanın önü perdeyle kapalıydı. içerdemiydi bilmiyordum.
Açmaya korkduğum için biraz bekledim ses gelir belki diye,ama gelmedi.Bir hemşirenin hastan yoksa burda kalabalık yapma
demesiyle ayrıldım hastaneden.

Nasıl tanımazdım onu. Neden hastanedeydi? Hastamıydı?Kanser olabilirdi, belkide daha kötüsü. Kanserden daha kötü
bir hastalık varmı? Kafamda birsürü soru ile eve gittim. Mehtap mesaj atmışdı nabıyosun diye. Biraz geyik muhabbeti yapdık.
5 gün sonra tekrar buluşmak üzere sözleşdik. Belki çok mutlu olmam gerekiyordu ama ben olamıyordum birtürlü.

Annem yüzümün asık olduğunu görünce birkaç defa sordu ama ben hep iyiyim dedim.Ama değildim Unutmuşdum onu, çok ayıp
etmişdin oğlum türkçe çok büyük ayıp.