gerçekten çok bunaldım ve ne yapacağımı bilmiyorum.
pigibolojim iyice bozuldu hiçbirşeyden zevk almıyorum hayat çok boş geliyo. sürekli bi üzülme ve eziklik pigibolojisindeyim.

şuku verinde daha çok kişi görsün, belki yardımı dokunacak birisi çıkar.
neyse anlatmaya başlıyorum..

2 aylık bi ilişkim var ama 2 ayda hiçkimse böyle sevemez böylesine bağlanamaz. sanki yıllardır beraberiz öylesine alıştım ona.
ben sevgimi sonuna kadar gösteren birisiyim. yeri geldiğinde alttanda almasını bilirim ama bunu biraz fazla abartıp kızın bi taraflarını kaldırdım heralde.

cumartesi günü hafiften bi boş sebepten dolayı öğlen saatlerinde tartıştık ve ben aksam 11 e kadar mesaj atmadım kıza . bana sanki bı soğuk davranıyo gibiydi ve ben bunu hissediyordum ekgib birşeylerin olduğunun ,bi sıkıntısının derdinin olduğununda farkındaydım ama ne zaman sorsam derdin ne sıkıntı ne diye ben kendımı tanıyamıyorum daha sana nasıl anlatıyım diyodu. onunda pigibolojisi bozukdu ama anlatmıyordu bana hiçbirşey anlatamıyorum içimdekileri diyordu.
neyse cumartesi gece 11 de mesaj attım nabıyosun filan gibisinden ıkı konuşduk sonra ben yatcam uykum var dedi. bende yatma konuşalım dedim. konuşmak istemiyorum uykum var bu saate kadar nerdeydın fılan dedi . ertesi gün üni sınavına gireceği için ben de birşey yazmadım cvp vermedım. gece 3-4 gibi sınavda başarılar iyi geceler yazdım ve pazar sabah 8 de mesaj atmış oğlen uyandıgımda gördüm.

teşekkür ederim. inşallah başarılı bi sınav geçiririm..
yazmış.
biz çoğunlukla sadece pazar günleri buluşuyorum bide arada annesi izin verirse hafta içi akşamları 7-10 arası görüşüyoruz.

neyse pazar gunu ya hanı bende kendimce buluşcaz diye beklıyorum tabi ama buluşalımmı dediğimde..

bugun seninle buluşmak istemiyorum biraz kendımı dinlemem lazım çok bunaldım çok yoruldum filan yazdı bu bende zorladım biraz kuzenınide alıp geldi bu.bi cafeye oturduk yedik içtik ama bu kendı kendine gülüp duruyo hemde nasıl ama gözunden yaş geliyo o derece yani noldu diyorum yok bişey diyo devam ediyo gülmeye . neyse geri döndük evlerının oraya kuzenını ındırdım kızada biraz konuşalım dedim çektim arabayı bi yere konuşmaya başladık.

sorun ne sıkıntın ne senin.?

bilmiyorum kendimi bile anlamıyorum kafam çok karışık. sürekli seni üzüyorum bunun farkındayım ama ne hissettiğimi bile bilmiyorum çok bunaldım artık kafamı toparlamak istiyorum..

ayrılmakmı istiyosun,? sevmiyomusun, istemiyormusun?

bilmiyorum gerçekten üstüme gelme artık ( ağlıyo konuşurken )

ne yapıyım söyle onu yapıyım o zaman.

bılmıyorum hiçbirşeyi. kafamı toplamak istiyorum sadece..

ayrılalım lan o zaman bunumu istiyosun!! ( bağırıyorum )

tamam ayrılalım o zaman! ( bağırdı ağlayarak indi arabadan gitti)

bende eve gittim odama kitledım kendımı çünkü mantıklı düşünemıyordum. duygularım iyice karışmışdı birbirine ve oturdum düşündüm 2 saat filan ve kızı bırakmamaya karar verdim ve kuzenınde rıca ettım dışarı cıkartabılırsen bı konusalım dedim oda haletti çıkarttı dışarı.
neyse geldi yanıma konuştuk uzun uzun dedim bi sıkıntın varsa kaçmak çözüm değil gibisinden. oda tamam senin için savaşcam kendimi düzeltmeye çalışcam dedi evine bıraktım sonra.

şimdi olaylar böyle arkadaşlar biraz uzun yazdım ama anlatmam lazımdı. ben bu durumdayken ne yapmam gerekiyor kızdan ayrılmak ıstemıyorum gerçekten seviyorum çünkü onu bana mantıklı bi akıl bi fikir verin. yoksa harbi düşünmekten kafayı yicem.