Hüseyinin dediği yere gittik baktik yerde sigaralar tavuk kemikleri falan oruspu çocukları alem yapmış burda. Komutan dedi bunlar bize pusu atacak dikkatli olmaliyiz. Ulan dedim zaten oruspu çocukları anca arkadan vururlar.Çıktık mağradan komutan çıt çıkarmayın diyor.1 saat yürüdük hiç bir olay olmadı köy görüldü Allaha şükür diyoruz tam o sırada doçka çalışır gibi silah sesleri. Etraf bütün dağıldı gençler. Hüseyinin yere serilişi yavuzun kolum diye bağırması komutanımın çıkmayın diye bağrışini herşeyi hatırlıyorum. Kendimi sakinleştirdim soğukkanlı olmayı başardım ölü var mı diye baktım. Yerde bir Tek hüseyin vardı. Nişanliydi çocuk çok kötü hissettim kendimi ağlamaya başladım. Erkekler ağlamaz falan dedikleri yalan.Ben umudumu kesmiştim diri diri gömecek oruspu çocukları diyordum içimden. Ateş kestiler komutan bağırdı ateş diye. Dedim ya komutanım istese canımı veririm.Çıktık ateş ediyoruz ama sadece 3 kişi. Onlarda keleşlerle başladı oruspu çocukları.Ümidi kesmiştim ki bu seferde köy tarafından ateş başladı.Bu sefer bize değil onlara ama. Korucular sandığım 7 kişi dağıttı geçti ortalığı. Bizde boş durmadık tabi. Kahpe evlatlari iki taraftan sıkışınca kaçmak zorunda kaldılar yaralıları arkalarında bırakıp. Korucu koşarak yanımıza geldi köye inmeyin halk silahli dedi. Ulan dedim bile bile ölüme gidiyormuşuz. Yardım istedik helikopter geldi o zamanlar her isteyene gelmezdi helikopter. Hüseyin şehit olmuştu. Yavuzun da kolu delik deşik olmuş giderken kan kaybından şehit olmuştu. Komutanımın ağladığını gördüm. Kolay mıydı değildi. Komutanım hırslı bir insandır biliyordum bunu. Sonra kendimde bişey farkettim olanlar artık normal gibi geliyordu bana.1 hafta tedavi de ben gördüm hastanede. nerden geldiğini bilmediğim bir taş yaralamişti.Bu taş kaderi neydi lan hiç mermi gelmemişti hep taş.Ben eve sevkedilmeyi beklerken beni geri karakola zütürdüler. Ulan böyle işin dedim. Gerçi eve gitsem ne tak yiyeceğim. Anne baba kardeş akraba yok. Sicilden dolayı iş de yok.