Nedense o an kafamdan bildiğimi belli etmemem gerek diye düşünmeye başladım. Hazal'a cevap vermeden direk Gamze'ye yazdım. Sakın bildiğimi ona söyleme diyebildim sadece. Oda nedeni sormadan tamam ortak diyebildi sadece. Her saniye "Seni seviyorum" sözcüğünü kullanıyordu Hazal. Ve buluşmamızı hatırlatıp duruyordu. Galiba beni gerçeklere hazırlıyordu. Ama düşündüğüm gibi değildi. Anlatmadı. Buluşma günü gelip çatmıştı. Benim kafamda intikam planları dolaşıyordu, acaba hangisini yapmalıyım diye düşünüyordum. En sonunda birinde karar kıldım. Gittim buluşmaya. Bilmiyormuş gibi yüzümde oluşan o salak gülümsemeyle. Aşkım diyerek koşup boynuma atladı. Sım sıkı sarılıp koklamaya çalışıyordu. Ben ise hiç tepki vermiyordum. Noldu diye sorduğunda. Sadece heyecandan diyebilmiştim. Beni bana anlatmaya başladı. O anki kafamda olan planı gibtir edip farklı bir plan üretmeye başladım o an. O anlatmaya devam ettikçe ben susup dinliyordum sadece. En son "Sen bu dünyada en çok sevdiğim, güvendiğim ve asla senden başkasıyla olmaz." dedikten sonra, "Gerçekten olmaz mı?" dedim. Gülümseyerek tabiki diyebildi sadece. O an dahada fazla nefret ettim ondan. Gülümsemesini görükçe. Ve direk konuya girdim. " O çok sevdiğin adamın sevgisini sorgulattın, o en çok güvendiğin adamın güvenini kırdın ve benden başkasıyla olabileceğini gösterdin." dedim sinirden. Planları gibtir ettim. Anı yaşamaya karar verdim.

Şaşırmıştı. "Şaşırma ben o geceden beri her şeyi biliyorum." dedim. Sessiz bir şekilde "Gamze ... " diyebildi sadece. "Gamze veya değil, sen bunları yaptıktan sonra gelip karşımda bunları söyleyebiliyorsan suç gelip bana anlatan Gamze'de değil, onları yaptıktan sonra gelip burda olmayacak hayallerden bahseden sendedir." dedim. Ve en sonuna ekledim "Gidip kimin altına yatmaya devam edeceksen et, yeter ki benden uzak dur.". Bir şey demesini beklemeden kalkıp direk gitti. Aramaya ve mesaj atmaya devam etti. Hiç birine cevap vermedim. Ama engellemiyordum da. Çünkü o özür diledikçe içimde böyle tarif edilemez bir duygu oluyordu.