Günlerim hep onunla geçiyordu. Yaşıtlarım hafta sonları kafelerde buluşma veya dışarda gezme planları kurarken , ben okul bitse de arkadaşım olan bilgisayarın yanına gitsem derdindeydim. Ama derslerimi hiç etkilemedi. 6. Sınıf bittiğinde 7. Sınıfa başlarken asıl memleketimiz olan şehire taşınmak zorundaydık. Başka biri olsa arkadaşlarından ayrılacağı için sorun ederdi veya üzülürdü. Ama ben üzülemiyordum. Tek arkadaşım zaten benimle beraber gelecekti.

Taşındık. Yeni okul ve yeni ortam olacaktı benim için. Belki dedim bu sefer. Belki olur insan bir arkadaşım. Başlamıştık okula. Yine en arkada yalnız oturuyordum. Etrafı izliyorum acaba hangisi benim arkadaşım olur diye zihnimden geçiriyorum. Günler böyle geçmeye devam etti. Okuldan kaçmalara başlamıştım. O zaman arkadaşım olan bilgisayarla buluşmak için. internet cafelere gidiyordum. Harçlığımın hepsini bitirene kadar oturuyordum. Yetmiyordu tabi. Eve erken gitsem annemin veya babamın anlayacağını biliyorum. Kenara oturup etrafta oynayanları izliyordum, okul bitiş saatinin gelmesini bekleyene kadar. Okuldan kaçmalarım artmıştı. Bir gün okulda otururken tek başıma. Etrafımı izlerken herkesin birer sevgilisi olduğunu fark etmiştim. Daha benim tek bir insan arkadaşım yokken herkesin sevgilisi vardı. Kendime ilk defa orda kızdım. Sebebi ben olmasam da kendime kızdım. Kaçtım yine okuldan. Aç olmuştum. Girdim bir markete etrafta gezinirken gözüm sigaraların olduğu bölüme kaymıştı. Elimdekileri yerine bıraktıktan sonra neden olmasın deyip sigara almıştım. O yaşta nasıl aldın diyebilir bazılarınız, adam umursamıyordu parasının peşindeydi. Ve o gün 2. arkadaşımla böyle tanışmış oldum. Sigara.