içimi en çok acıtan bu da olmadı hem, dahası da vardı. bir kadın için o haldeyken toplum içine çıkmak kadar zor bir şey olamazdı çünkü. 'birkaç gün izin alsan' dedim dedim aysel'e, en azından toparlana kadar. 'bir gün bile benim için önemli' diyordu işte durmadan, çalışmak zorundaydı, paraya ihtiyacı vardı aysel'in, geçindirmek zorunda olduğu bir yuvası, çocukları vardı... çok bir şey yoktu, ama cebimde ne varsa hepsini çıkarıp vermeye çalıştım aysel'e, bir kuruşunu bile almadı ne yapsam ve ne desem de.