sonra bu sabah yine geldi aysel, her zamanki gibi erken, pozitif, tebessümlü... aysel geldi ama 'ah keşke böyle gelmeseydi' dedim içimden. ve keşke içimden öylece kopup giden sadece o 'ah keşke böyle gelmeseydi' cümlesi olsaydı, ama olmadı işte, her olması gereken gibi o da olmadı, olmaması gereken gibiydi yine her şey... ve çok şey geçti onu öyle görünce içimden. acıdı da içim, kızdı da, sarardı da, morardı da, kesildi de, parçalandı da, hiç oldu biraz da, yine de değişmedi hiçbir şey ama, hep böyle olduğu gibi ya...