birgun gittim yine ofise, aklımda istifa etme dusuncesi var, a4 cıkardım bir tane yazdım dilekceyi ve kagıdı ikiye katladım, basladı yine bizim kokoşlar mert bey mert bey mert bey, artık iyice dolmustum, lan dedım bari bugunde son bir oglen yemegi yiyeyim ve ogleden sonra istifa edeyim, neyse yemege cıktım geldim, kokoşlardan biri;
- mert bey su evragı dosyasına koyar mısınız
- koymayız herhalde
- pardon anlamadım
- anlamazsın tabi sabunluydu
- efendim
- efendin oturma odasında canım, hadi size kolay gelsin
kimseden bir cıt cıkmamıstı, montumu askılıktan aldım ve kapıdan cıkarken;
- artık fotokopıleri icinizde en kıdemsiz kimse ona cektirirsiniz
dedim ve dilekcemi insan kaynaklarına verip, anlastıktan sonra cıktım ve eve dopgru yol almaya basladım. sonuc olarak işsizdim...
bu işlerin bana göre olmadığını anlamıstım, ofiste benden 3-5 yıl tecrubesi dısında baska bir artısı olmayan kisilerin uşağı gibi çalısıyorsun, eee aldıgın maasa bak yaptıgın işe bak, baska bir yerde sansımı denesem de durum ne kadar farklı olurdu emın degıldım, bir yandan iş arıyor bir yandan da kariyerime her anlamda katkı saglayacak kızı arıyordum, az bucuk birikmis param olmustu, gidip biraz daha havalı kıyafetler aldım kendıme, gunes gozlugu, ayakkabı, parfum vs...