sabah buyuk bir heyecanla uyanıp, tost ve cayın arkasından siyah takım elbiselerimi giyiyorum, saclarım tamamen joleye bulanmıs durumda, parfum sisesinin dibinde zor anlar icin sakladıgım bir kac damla parfumu hunharca sıkıyorum, bundan daha zor bir an olamaz diyede kendıme moral verıyorum.
sigara yakarak yolda yurumeye baslıyorum ancak agzım sigara kokmamalı, bufeden naneli sakız hayat kurtarır dıyerek sakız alıyorum, beledıye otobusuyle tıkıs pıkıs gıdecegım yere varıyorum, neyseki pantolon cok burusmamıs, hay allah daha 25 dakıka var gorusmeye, bir sigara bir naneli sakız bir sigara bir naneli sakız seklınde vakti eritip yukarı cıkıyorum, içeride şık giyinimli havalı tipler var, o ana kadar kendımı cok havalı hıssederken o andan sonra bir o kadar sıradan hissetmeye baslıyorum.
gorusme odasına alıyorlar beni, karsımda bir bayan bir erkek iki tip oturuyor, bunlara halk arasında insan kaynakları uzmanı deniyor, havalı tipler yani...