yaşadığı o çöküş maddi olarak çok zorladı sonra bizim deniz'i. varını yoğunu bir hiçe adamıştı zira garibim. daha sık görüşmeye çalıştık sonra, akşamları beraber yedik, sigarayı beraber döndük, işe gidecek parası bile yoktu bazen dostumun. derken bir akşam aradı bizim deli çocuk, buluştuk, sarıldık, konuştuk. 'gel' dedi, 'yemek ikram edeceğim sana'. şaşırdım tabii, gururlu adamdı bizim deniz, dostuna bile yük olmayı sevmezdi. 'bırak bu işeri dost, gel beraber yeriz işte ne bulduysak, sen önce durumu toparla' dedim bizimkine. güldü delice mavi çocuk. 'gel gel' dedi, 'var param'. güldüm ben de, gittik oturduk müdavimi olduğumuz dönerciye. 'hayırdır dost dedim, nedir bu sevinç'. güldü bizim koca adam, 'tek taşı bozdurdum dedi, tavuk dönere yatırmaya karar verdim'. bir gülme aldı beni, gülüyoruz ama ağlanacak halimize belki. ama yine de dağ gibi adamdı işte dostum. yakalamıştı ondan da bir ders, bir mizah.

oturduk birer tavuk döner yedik, ayranları tokuşturup öyle diktik. çıkışta birer de sigara yaktık deniz'le. tebessüm etti yine bizimki, o sigaranın ilk nefesi kadar yakan o haliyle.

'aşk... ' dedi.
'evet?' dedim.
'gibtir et dost' dedi, 'kal sağlıcakla'.
'eyvallah' dedim, tebessüm ettik, hayatlarımıza doğru akıp gittik.