bu işi sonucuna bağlamak istedi sonra bizim deniz. varını yoğunu, sağını solunu toplayıp bir tek taş yüzük aldı kadınına. ben bile şaşırmıştım deniz'in bu çabasına. 'helal olsun' dedim, vefalı adammış bizim deniz. yiyecek bir akşam yemeğini zor denkleştirirdi çünkü deniz'im. basit bir tavuk döneri yemek bile lükstü bizim aşığa. çok çaba da gösterdi hem deniz, sadece yüzükle de yetinmedi, sınırlarını kaf dağına kadar zorladı kadim dostum o süreçte. gün geçti, hafta bitti derken vardı bizim aşık kadının yanına. sarılıp uğurlamıştım dostumu, dualarla, gururla... günler geçti sonra. haftalar da geçti sonra, haber alamadım bizim deniz'den. yer yarıldı da içine girdi sanki mavi kuş. 'sevdasına kavuştu da bizi unuttu galiba' diye ince bir sitemle günahını da aldım dostumun hem. ne işe gitmiş, ne evine gelmiş, bizim kuş uçmuş adeta... sonunda rastladım bizim batmış sandala. yüzünden düşen bin parça, kıyafeti incin, yaka paça. sormadım da dostuma ne oldu, ne bitti diye, gözlerinde yazılıydı bütün hikaye. oturduk birer çay içtik, bir de sigara yaktık üstüne. kelimeler ki kifayetsiz, bakışlarım ki yersiz, oturduk öylece...