artık ne güneşin doğuşunun,ne çiçeklerin kokusunun, nede kuşların aşk şarkılarının farkındaydık,biz birbirimizde kaybolmuştuk, taki bi akşam bizim evin zili uzun uzun çalana kadar, kapıyı annem açtı, gelen onun teyzesinin kızıydı, anneme bişeyler söyledi, annemde hemen babamla bişiyler konuşup, banada sen evden ayrılma biz hemen geliyoruz diyerek aceleyle çıktılar, bende hemen arkalarından çıktım, hava kararmıştı, beni görmesinler diye onları uzaktan takip ettim, biraz gittikten sonra bizim evin biraz ilerisinde bi market vardı, orada bi kalabalık gördüm, oraya gidiyorlardı, biraz daha yaklaşınca babam koşmaya başladı, yerde yatan biri vardı, bende biraz daha yaklaştım, babam yerde yatan kişiyi kucağına almıştı, bikaç adım daha yaklaştım ve kalbime binlerce ok birden saplandı sanki, yerde yatan benim meleğimdi,oda beni gördü, eliyle bana gelme diye işaret yaptı,ve bana bişeyler söylemek için ağzını açtığında, ağzından kan boşaldığını gördüm, yanına gittim,o güzel başını babamın kucağından kendi kucağıma aldım, hafifçe gülümsedi ve bak dedi napmışsın yeni gömleğine, onun kanına bulanmış gömleğimi göstererek,iki hafta önce doğum günümde o almıştı,ve birden başını karanlıkta benim seçemediğim kazanın olduğu bi yere çevirip tüh yaa dedi.