o günden sonra hergün buluşmaya başladık, evleri iki mahalle kadar uzaktaydı, bizim mahallede akrabaları vardı,ilk tanıştığımız gün onlara gelmişler, böylece aylar geçti, artık ailelerimizde biliyordu,ya ben onlara gidiyordum yada o bize geliyordu, yani her günümüzü birlikte geçiriyorduk,
ama ikimizinde anlayamadığı birşeyler vardı, birbirimizi çok seviyorduk, görmeden yapamıyorduk, arkadaşlık değildi bu,çünki diğer arkadaşlarımızıda seviyorduk,bu çok farklı bişeydi, kimseyede soramıyorduk, nasıl soralımki,biz bile bilmiyorduk ne olduğunu,bu çok yoğun duyguların etkisiyle bazen mutluluktan bulutlara kadar çıkıyorduk, bazende o küçücük kalplerimize sığdıramadığımız ve bi türlü anlamadığımız hisler dünyasında sebepsiz yere ağlıyor gözyaşlarımızı birbirimize hediye ediyorduk,, belki size saçma gelicek ama birbirimizi ilk gördüğümüz günü anlatmıştım, ondan sonraki ilk buluşmamızda biraz konuştuktan sonra bi ara gözgöze gelmiştik,ve daha ne olduğunu anlamadan ikimizde sebepsiz yere birden ağlamaya başlamıştık, hemde ne ağlama sanki hiç bitmeyecek gibiydi göz yaşlarımız, işte o günden sonra bir daha biribirimizin yüzüne uzun süre bakamadık, hatta çoğu zaman sırtlarımız birbirimize dönük otururduk,bi gören olsa bize gülerdi heralde,ama elimizde değildiki bakamıyorduk işte,
ama ne olursa olsun çok mutluyduk.