Araca bindim, Kennedy kaldığım motele sürdü ve önünde durdu. "iniyorsun, bavulunu hazırla. Gidiyorsun. Oyun bitti." Bir an anlamsızca Kennedy'ye baktım. Kennedy tekrar "Git!" dedi ve anlam veremeden araçtan indim. Eşyalarımı topladım. Motelden çıkış yaptım ve Kennedy beni apar topar O'Hare Havalimanına zütürdü. Biletimi aldığıma emin olduktan sonra hiçbir şey söylemeden ayrıldı ve beni yeni gizemlerle tek başıma bıraktı. Hiçbir şey demeden. ilk uçakla ülkeme dönüyordum. Onca sırrı arkamda bırakmaya niyetim yoktu. Hayatımda beni en çok utandıran kararı vermek zorunda kaldım: Bir korkak gibi uçağa bindim. Havada 14-15 saatte birçok şeyi düşünmek için çok fazla vaktiniz oluyor. Daha önce aklınıza gelmeyenler o esnada aklınızda beliriveriyor ama ben yine de bu esrarengiz gizemlerin hiçbirini çözemedim. Katil veya katiller kimdi? Mekgibalı birini mi öldürmüştüm? Kennedy niçin benim ülkedışına çıkmamı istemişti? Apar topar, kelime etmeden... Kennedy'nin gerçekten bir FBI ajanı olduğundan bile şüphe edecek durumdaydım. Münih aktarmalı olarak izmir'de indiğimde beni Gümrük Ofisi'nden bir memur karşıladı. "Kendinibilenadam, değil mi?" diye sordu. Onayladım. Nereli olduğumu sordu; söyledim. "Toprağam, seni aramama gerek yok, hem eminim uğraşacağın çok şey vardır." dedi. Gülümseyip teşekkür ettim. "iyi günler beyfendi ve unutmayın, sizi izliyorlar... " dedi ve oradan ayrıldı. Kanım donmuş bir şekilde arkama bile bakmadan ilerlemeye devam ettim ve gümrük ofisi görevlileri beni tekrar durdurdu. "Kontrol için beni takip edin lütfen." diyorlardı; "Benim kontrolümü şuradaki beyfendi yaptı." diye dönüp gösteriyordum ki adam gitmişti. Emin olmuştum, izleniyordum.