Sene 2002 acemi birliğindeyim ailecek milliyetçi bir aileden geliyoruz babam askerliğin hep iyi bir şey olduğunu anlatır dururdu. Askerlik zamanım geldiğinde ise hemen gitmiştim zaten ne iyi bir okul , ne dostlarım nede bir kız arkadaşım vardı. her neyse konuya gireceğim askere gidenler bilir girişte yazar ki ana kucağı değil asker ocağı diye neyse kıyafetleri aldık ertesi gün ne komando olucaklar bir adım ileri çıksın diyence o adımın hayatımı kaydıracağını nerden bilebilirdim ki. sabah 5 te manisa dağlarında sırtımda 30 kilo çantayla ayaklarıma karasular iniyordu ama vatan için herşey fedaydı komutanlarımız öyle gaza getiriyordu ki elimde bir bıçakla 5 tane terorist öldürebilirdim. Fiziğim gücüm yerindeydi daha öncede silahla atış yaptığım için atışlar benim için çok keyifli oluyordu. bizi tim ile ısparta dağ komando okulana 23 günlük eğitime yolladılar
timin keskin nişancısı bendim. babam doğuya gidiceğimi hissettiği için mi bilmem araya insanlar sokmaya çalıştı hep o zamanlarda tam teror zamanları. Bir gün çavuş geldi seni yüzbaşı çağırıyor dedi elim ayağım titredi yüzbaşı ile ben ne işim olur