Anısına ..

Prensesim..
11.12.2007 de başlayan güzel hayatımız 23.02.2016 da son buldu. Biz öldük, biz artık yokuz.
Seninle geçirdiğim o kadar güzel günler var ki , hayatımda hiç bu kadar güldüğümü hatırlamam.
Seninle her acının üstesinden geldik. Ailemi kaybettim elimde avucumda sadece sen vardın. Yanımda destek olan sadece sen vardın ve hiç gitmedin.
isyan etmek istemiyorum ama seninle beraber keşke bende ölseydim..
Keşke seninle beraber bende gidebilseydim gittiğin yere..

Korkuyorum sevgilim..
Ben hep yanımda destek olan biriyle geldim bu yaşıma. Ailem vardı , sen vardın. Ailem gitti sen hep kaldın. Hep güç alacak bir sebebim oldu. Peki ya şimdi ne yapacağım ben ?

Sensiz nasıl güleceğim ?
Nasıl yaşanacak kalan ömür ? Aile gördüğümde dahi aklıma sen gelirken ben artık hayatın neresinden tutunucam ?
Seninle yaşlanmayı planlıyorduk. Hangimiz yaşlandık ki bu kadar kısa zamanda ?

Sensizlik çok zor. Hala alışamadım. Bir yerlden bana kızıyorsun her boş bulduğumda alkol alıyorum diye biliyorum. Kızma, sensizliğe başka türlü güç yetmiyor..

Seni çok sevdim, seviyorum prensesim..
Yerin asla dolmayacak, yerin asla değişmeyecek..
Seni çok özledim..