78.gün(31): Okula gitmeden halk eğitime uğradım ve lise diplomamı aldım.
Geçen sene mezun olmuştum ama diplomamı almamıştım. Okula giderken otobüste şu pgibolog işini düşünüyodum. Pgibolog ile kafamda diyaloglar kurguluyodum. ilk ders tarihti. Sunumlara başladık. Sunumu ben yapmamama rağmen içimde inanılmaz bi rahatsızlık/ korku/ heyecan karışımı gibi bi duygu oluştu. Sınıfın normale göre boş olması beni rahatlattı ( halbuki sunumu başkası yapıyo ). Öğleden sonra, hocanın bi yakını vefat ettiği için, ders işlemedik. Samet bilardoya gitmeyi teklif etti. Bu arada kendim hakkında bi tespitte bulundum: evde olmadığım sürece ( veya eve gitmediğim sürece) içim rahat etmiyor. Samette
ygs ye hazırlanırke bende böyleydim dedi. Belki bende ders çalışmadığım için vicdan azabı çekiyorumdur. Aslında Haftalardır adam akıllı ders çalışmıyorum ve eve gidincede çalışmayacağımı biliyorum ama nedense sürekli evde olma ihtiyacı duyuyorum. Otobüs çok kalabalıktı, şöför ben inemeden kapıyı kapattı. Bende mecbur kaldın ve abi inecek var diye bağırdın ama utanmadan. Eve geldiğimde yine ders çalışmadım. inciden tanıştığım bi panpama uzun uzun derdimi anlattım. Sağ olsun uzun uzun dinledi ve bana sanki pgiboloğa gitmem için cesaret verdi. Gece yatmada içimde uzun süredir olmayan bi mutluluk çöktü. O mutluk kısa süre sonra yine gitti. Sebebinide açıklayayım. Yaklaşık 1 buçuk ay önce sözlükten bi kızla tanıştık, muhabbet ediyoduk sürekli. Bu kızın izmirli bi ev arkadaşı varmış. Ev arkadaşı erkek arkadaşına vermiş. Dün akşam arkadaşım iyi geceler diye mesaj attı. Bundan yaklaşık 1 saat sonra tekrar mesaj geldi. Meğer sevgilisine veren arkadaşı onun hesabından mesaj atmış. Moralim alt üst oldu. Nedeni ise: arkadaşıma attğım mesajları okuyarak benim özelime girmiş oluyor ve ben konuştuğum kızın daha önceden erkeklerle bi şeyler yaşamış olmasını kaldıramıyorum ( aslında beni ilgilendirmemesi lazım, kızı tanımam etmem ). Hatta arkadaşım, ev arkadaşının yaptıklarından bahsedince bile kendimi çok kötü hissettimiştim. Bunun sebebi nedir bilmem. Belki pgibolog bu sorularıma bi cevap verebilir. Tabi gidersem...

76.gün(sigara): (Yemekhaneden çıkarken samet hala sigara içip içmediğimi sordu. Emrehanda tam ben sorcaktım dedi. Bende hala içmediğimi söyledim. Emrehan, sigaranın neden içildiğini, tadının olup olmadığını sordu. Bende sigara ihtiyacını yemekten sonra oluşan tatlı yeme isteğiyle benzeterek açıkkadım. Bu yazıyı yazarken canım çekti. içtikten sonra oluşacak kendimi kötü hissetme duygusunuda düşündüm. Zaten kendimi haftalardır öyle hissediyorum.