Haliyle tartışmalar boyut atlamaya sorunlar artmaya devam etti..

insan uzak olunca derdi bir ise bin oluyor. Abi kavga etsen telefonunu kapatıyor, başına bir şey gelse korksa tek kalıyor yardımına koşamıyorsun. Eşin bu senin, yanında olman lazım ama olamıyorsun işte.

Kopma noktasına geldi bitmek üzere oldu evliliğim sürekli hep o çizgide gitmeye devam etti.. Sonra eşimde değişmeler başladı ama böyle yok seni aldatıyor şöyle böyle yapıyor diyilebilecek şeyler değil..
Tamamen çocuksu olmaya başladı, hani sol frame de hep takıldığınız daşşak geçtiğiniz konular var ya aynen öyle işte. Böyle bir liseli ergen tarzı yaklaşımlar, küsüp telefondan whatsapp'dan engellemeler. 2 3 gün sonra barışmalar falan...

Haliyle insan yoruluyor sıkılıyor.. Sonuçta kız arkadaşın sevgilin falan değil ki yol verip gönderesin hayatından. Düşünün eşim dediğiniz kişi size öyle saçma sapan konuşma tarzları ile geliyor ki tamamen çocuksu yani .Lise seviyesi olsa idare edip durumu toparlarsınız.. Alttan alıp görmezden gelirsiniz yani. Ama çok başkalaştı kendileri.

Sizlere nasıl tarif ederim bilemem ama evlendiğine insanlara güvendiğine sevigiyi böyle basite indirgediğine lanet edecek kadar farklı ve çocuksu oldu. Her sabah uyandığımda hayata evliliğe dair sevgiye dair ne varsa küfür edip nefret duyarak güne başlamama sebep oldu.