Babası birkaç parça eşya ile geldi. Biraz konuştuk. Durumu tartıştık. Destek olmamı, bana prensesimin ne kadar güvendiğinden bahsetti. Kendisi de çok güveniyordu. Bi' anda herşeyleri oluvermiştim. Ağır gelmemiş değildi ama mutluydum. Herşeye rağmen onunda yanında olmaktan mutluydum. Onun yaşadığını görmek, arada bir yüzünün güldüğünü görmek bile mutlu etmişti beni.. Gece 11 falan olmuştu saat. Tek refakatçi koltuğu olduğu için gitmek için ayağa kalktım. Güzel yüzüne baktım tekrar ve ayrıldım yanlarından. Gidecek bir yerimin olmaması bir kenara, ne yapacağımı da bilmediğimden biraz gezindim. Sonra bir otel gördüm içeri girdim fakat 18 yaşımda olmadığım için kalamıyacağımı söylediler. Ne kadar diretsem de kalacak yerimin olmadığını söylesem de ikna edemedim. Hala küfrederim aklıma geldikçe o otel sahibine..

Hastaneye girdim tekrar. Sağda solda dolaştıktan sonra kafeterya da masaya kafayı koydum ve aynen de orada uyuyakaldım..

Özel Edit: Seni çok seviyorum..