Sivil polis denilen şeyle ilk defa o zaman tanıştım beyler.
belki o polis gelmeseydi öldüresiye kadar dayak yerdim.
kim bilir belki hayatımın son anları olurdu.

işte bu yüzden hep kız olaylarından uzak durmaya çalıştım hayatım boyunca.
ama hep gelip beni buldu beyler.
gibtiğimin tüyünü üzerimden düşüremiyordum, lanet gibi birşeydi.

kaçmak?
kulağıma hoş gelmiyor.
ama gibko bi nedenden ötürü hayatım söz konusuysa iş değişir.

geç şu köşede otur izle çocukları dedi.
abi bırak evime gideceğim nolur.
hayır bekle köşede dedi.
biraz oturdum.
çavolar bi kafhveye girdi oturdular.
polis neden birşey yapmadı hala anlamış değilim.
ama hayatımda bu kadar şefkatli polisi ilk defa gördüm amk
adam sanki tüm mevzuyu biliyor ve beni korumaya çalışıyordu.
aslanım hepsinin dıbına koycam bekle dedi.
köşede bekle!

biraz oturduktan sonra eve doğru yola koyuldum.
kimsem yok.
ne durumu bildireceğim bi kız arkadaşım
ne de yanımda yaralarıma bakacak kardeşim diyebileceğim insan.

tahirle karşılaştık yolda.
beni o halde görünce sinirlendi topladı 3-4 adam.
adamlar 40 yaşlarında kocaman herifler dıbına koyum
hepsi balıkçı tornacı bilmemne meslekleri.
emanetleri aldı gittik mekana..

kahveye girip bağırdım bunlara
parka toplandı herkes
içerde üredilermi noldu bi 20 kişi olmuşlar.
biz 5 kişiyiz ama 300 spartalı edasında 5 kişi.

o kadar sinirliyim ki beyler elimde emanet olsa cekip sırayla vuracağım hepsini.
ama geride bıraktıklarım nolacak diye soruyorum kendime.
sakin ol...