SAPLANTI

Sevmek ayrı, saplantı ayrıdır. Şimdi açık olmak gerekirse, insanların ayrılık sonrasında oturup ağlamalarını sevmiyorum. Tabii bu duruma göre değişiyor, genelleme yapmayalım lakin bir çoğumuzun sevgi diye sığındığı durum saplantıdır. Genel olarak kadınlar bu konuda daha naif. Sen, seni seveni görmeyecek kadar körleşirsen, başkalarının yatağına sadece fantezi olursun. Açık ve net bir şekilde dile getiriyorum. Binlerce hayat hikayesi dinledim, gece radyo yayınları sunmanın lezzetli olan yanlarından birisi buydu. Gerçi pek lezzetli değil çünkü dinledikçe tanıdım yaşamı ve tanıdıkça içe kapandım. Ben anlamıyorum, sevmenin bu denli “her şeye katlanmam gerekli” düşüncesini beslediğini. Bir insan sevdiği için her şeye katlanır mı? Aldatılmak? Şiddet? istismar? Elbette katlanmaz diyorsunuz lakin bir çoğunuz it gibi katlanıyorsunuz. Köpek gibi ayrılık sonrasında bile kıskanıyorsunuz. Bir zaman sonra bir mesaj ile hemen pergelleri gevşetiyorsunuz veya herhangi bir dostunuzu ağlama duvarı yaparak dert yanıyorsunuz. Bazı yaşanmışlıklar kazadır, bazı anılar kalıcıdır ama insan ruhunu bu şekilde satmamalı. Hayatının bir dönemini yanlış yerde yanlış insan ile heba etmek yaşamın diğer kalanını en iyi şekilde savunmak için kalkandır ama bile-göre gibilmek ayrı bir hadisedir. işte bu sevgi değildir. Sevginin ardına sığınıp, ay ışında güneşlendiğiniz gecelerinizde döl yatağınızı inleyerek gevşetmeniz bile yeterlidir aldatılmak için. insanın kendi ruhunu kandırması bile şiddettir

16,01,2015
02:33