BENiM GiZLi ÖZNEM

insanların her zaman içine mahkum ettikleri gizli özneleri mutlaka vardır. “Ya yok benim içim dışım bir” diyen insanlara güvenmem, güvenemem. Peki bahsettiğim bu gizli özne nedir?
En ufak örneğinden insanları dış görünüşüyle yargılamama yada maddi durum önemli değil felsefesidir. Hiç kimse mesleği çöpçü olan bir adamla evlenmek istemez her ne kadar yakışıklı olursa olsun.. Hiçbir kadın, tabiri caizse giyim tarzı kötü olan bir adamla sevişmek istemez. Sadece vicdanı tatmin etmek ve alçakgönüllülük yapılmaya çalışılır ve alkış alınır. “Aslında ben iyi niyetliyim” nerdeyse tanıdığım herkesten duyduğum bir cümle, nedense bu cümleyi bi ben kurmadım daha doğrusu kurmamın zamanı gelmedi sanırım. Doğru diyorlar aslında insanlar sadece sevdikleri insanlara karşı eli kolu bağlıdır. Diğer insanlara ne olmuş, neden olmuş sizce kimin umrundadır. Bir sağlık personelinin bugün hasta gelmesin diye dua etmesinin nedeni o insanları düşündüğü için değil sadece kendisi uğraşmak istemediği içindir. Söylediklerine göre ülkenin %99’u adalet istiyor. Kendi ruhunun ne kadar adaletli olduğunu sorgulamadan. Bu satırları okurken benim ne kadar mutsuz ve yalnız olduğumu bilmiyorsunuz. Bilseniz de pekte umrunuzda olmayacağını biliyorum. Sizden takmanızı istediğim sadece bir şey var. O’da kendinizin ne kadar iyi yürekli-kötü yürekli olduğunuzu eleştirin. Bunu sadece siz bileceksiniz kendinizi kandırmayın en azından şimdilik... Eleştirdiniz mi? Kesinlikle haklısınız! Siz hep arkanızdan vuruldunuz. Peki sizi arkanızdan vuran insan da ya bu satırları okuyorsa? Ya oda hep arkasından vurulup kimsenin arkasından vurmadıysa? Tamam fazla üzmeyin kendinizi en azından yalnız değilsiniz. inanıyorum ki en az bir kez düşünmüşsünüzdür, dünyanın en gereksiz canlısını. Ben size vereyim cevabını “insan”. Neden insan;
insan, tanrılardan sorumludur.
insan, insanoğlundan sorumludur.
insan, hayvandan sorumludur.
insan, bitkilerden sorumludur.
insan, hastalıktan sorumludur.
insan, vs..
insan, vs..
Aklınıza gelmeyecek daha bir sürü şeyden sorumludur. Peki insanlıktan kim sorumlu? Eminim, o konuyu hiç kimse üzerine alınmadı. Şimdi fark ettim de “insan” kelimesi bile gereksiz gelmeye başladı. Bir çok cümleyi birbirine nasıl bağladığımı sorgulamayın!
Kapitalizme karşı çıkan insanları da gereksiz bulduğumu söylemeliyim. Farz edelim bu insanlar kapitalizmi çökertti geriye ne kalacak? Bir binayı tamamlayan inşaat ustalığını kim devralacak. Yolları süpüren belediye işçiliğini hangi paraya ihtiyacı olmayan adam yapacak. Geri dönüşümlü maddeleri kim toparlacak? işte tam bu arada gizli özneler devreye girer “bana ne! Kim yaparsa yapsın ben amele miyim” cümlesini kim kuracak? Herkes! Çok soru sorduğumun farkındayım, sormak zorundayım. Birilerinin beni aşağılaması gerekli. Aşağılanmak çok mu hoşuma gidiyor, tabi ki de hayır sadece size ihtiyacınız olan şeyi veriyorum. Kuramadığınız cümleleri kuruyorum. Deşarj olmanız içinde daha derine inip sahte öfkelerinizi ortaya çıkarıyorum.
Sanırım beni öldürdüler. Birini özlemeye kalktım ağır geldi, duygusuzlaştım, hissizleştim. Aslında kendimi kandırmışta olabilirim. Bilenler bilir o yine rüyalarıma girmeye başladı yine onu bir an olsun görebilmek için can atıyorum. Kapısı olan her yerde bir an kapıdan girecekmiş gibi bir his var. istanbul’u terk ettiğimden beri adam akıllı heyecanlanamadım bile. iyice gömdüm kendimi. Söylemek istediğim sadece bunlar. Ruhumun halini hatrını anlatıp sizi sıkmayacağım merak etmeyin. Size bir iyilik yapıyorum özellikle yabancı müziklere daha bir ilgisi olan kişilere ;
“Audrye Sessions – Renlentless” sıcak bir sevgiye, sıcak bir yuvaya ihtiyacım yok. Yılda birkaç kez hiçlik duygusuna kapılıyorum mecburiyetten. Neden mecburiyet? Havalar soğuk hafız olay bu aslında da ben yinede birkaç kılıf uydururum. Hep kendime ait kendimin yazdığı bir kitaba sahip olmak istemişimdir. Sebebi yok sadece istiyorum gerçek anlamda umarım bu satırları bir kağıt parçasına dökebilirim fazla hayal kurmaya gerek yok bir kaç kişi okusa yeter. Okumasa da olur aslında benim bu tatmini yaşamam lazım. Matbaadan aldıktan sonra yüzümde hiç beğenmediğim tebessüme ihtiyacım var. Yadırgadığım şey(insan) hakkında bi kaç söz daha eklemek istiyorum. insanın aslında kimseye muhtaç olmadan yaşabileceği bir zaman dilimi var bence oda; ölüyorken! O an her hangi bir emir alamazsınız, kimseyi düşünmek zorunda değilsiniz. Para kazanmak zorunda değilsiniz ve en önemlisi dikkat etmek zorunda hiç değilsiniz. Ölmek istemiyorum ama ölümün güzel bir şey olduğunu düşünmeye başladım zamanım daraldıkça. Nefesimizi bile sayarak vermişler lan! belli bir soluk alışverişinde bitiyor ömrümüz daha yavaş nefes almayı denersek daha uzun yaşayacağımızı düşünmedim değil aslında. Fikirlerim paslanmış, zar zor yazıyorum satırları yazmak ,12 saat aralıksız çalışmaktan daha zor gelmeye başladı inanın.

3 Şubat 2016