Ankaradaydım gece saatleriydi anneannem ve dedemin müstakil evlerinin önünde oynuyordum kendimce sonra birden yolun karşısındaki motel tarzı yer yanmaya başladı ardından yangın giderek büyüdü gecenin karanliği yerini turuncu ışıklara bırakmıştı sonrasında yıllarca aklımdan çıkmayan o şey oldu. çok yüksej bir çiğlik duydum. öyle bir çiğlik duşunun ki dünyanin bütün hüzün ve nefreti tek bir seste toplansın. sonrasında yanan binadan siyah bir şey üzerime doğru koşmaya başladı. çiğlik ondan geliyordu çiğliğa bakarak kadin olduğunu tahmin etsemde cinsiyetini ayit edemiyordum. gecenin karanliği onun yaninda aydinlik kaliyordur sadece siyahliktan oluşan şey doğruca üzerime geliyordu hemen eve doğru kaçmaya başladım zaman sanki yavaşlamıştı adımlarım kendi kontrolumde değildi. merdivenlerden çikarken o şey hemen arkamdaydi.eve ulasir ulasmaz kapidan iceri girdim ve doğruca koridordan devam ettim. arkami dönüp kontrol ettiğimde son gördüğum o şeyin ilk kapidan girdiğiydi ve odada anneannem vardı anneanneme yaklaştı ve o çığlık bir daha duyuldu. ardindan gözlerim acildi ve annem ağliyordu babam telefonla birileriyle konuşuyordu saat sabahin 5 iydi evde yoğun bir telaş vardı sonrasında annem yanımıza geldi ve kardeşimi de kaldırdı.-çocuklar anneanneniz hastalanmiş ankaraya gitemiz lazım. fakat hastalanmadiğini cok iyi biliyordum. çıktık yola hemen annemi hic bu kadar çaresiz görmemiştim o 7 saatlik yol boyunca kimse konuşmadı. ankaraya eve vardiğimizda dedem bizi karşiladi. çocuklar girmese daha iyi olur benle gelsinler dedi. küçük kardesim dedemle evden uzaklaşti bense eve girmistim. evdeki bircok kisi vardi kadinlar ağliyordu erkekler birşeyler konuşuyordu. konuşmalardan bişeyler yakalamaya çalıştım ve duyduğum şey karşisinda şoka uğramiştim. Anneannem 9 eylül sabahında evin ilk odasinda tamda rüyada görduğum yerde ölü bulunmuştu.