Pazartesi olmustu.
Hemen hazırlandım.
Okul yolunda telefonum çalmaya basladı.Kim olabilirdi diye sasırmıstım?
Arayan Ebrar'dı.
Kızgındım ona ama telefon ısrarla calıyordu. Belki önemli bir şeydi.
Hemen actım
bymuhendisss:Efendim
Ebrar:bymuhendisss hemen *** parka gelirmisin (okul yolu üzerindeki bir park)
bymuhendisss:Noldu ki önemli bir şey mi var?
Ebrar:Hayır sadece görmek istiyorum seni dedi.
Pekala diyerek kapattım.
Ordaki banklardan birinde oturuyordu.Çok güzel görünüyordu ama bunu dile getiremezdim getirmezdimde.
ebrar:Yanıma otursana
bymuhendisss:peki dedim
sonra çantasından bir şey cıkarmaya basladı.
kendi elleriyle yaptıgı kekler
ebrar:kendim yaptım senin için nasıl olmus
acıydı biraz ama belli etmek istemedim sonucta emeği geçmişti hemde benim için
bymuhendisss:Bunları gerçekten sen mi yaptın?Sen yaptıysan cok güzel olmus
ebrar:Gerçekten mi teşekkür ederim dedi
ve sonra tekrar beni sasırtacak bir cümle daha
ebrar:simdi buseler gelir cabuk git
Ben anlamıyordum...
Gine mors olmus bir şekilde okul yolunu tuttum.
Yolda düşünüyorum ve kesinlikle düşündüğüm sey suydu;
o sosyal biriydi ve benden utanıyordu arkadaşlarına bile beni göstermek istemiyordu. Kıskandıgından değil utandıgındandı.
Tavrımı net bir şekilde ortaya koymam gerekiyordu.
Ama onu görünce her şey birden değişiyordu...