Tam deli dolu zamanlarımdı böyle hepimizin başından geçmiştir mutlaka hani aşk diye diye her cicege konan ari gibi bir ondan bir buna ucup duruyordum ben sevmem aşık olmam diyordum gibeyim aşkını diyordum ki dedigimde yanıldığımı kalbime kan disinda aşk pompalandigini o kusursuzlugu kanatsiz melegi gorunce anlamış oldum tabi ona bunu soylemem kolay olmadi melek gibi olabilirdi ama bir o kadarda sertti yani ve tabi oda benim ne kadar capkin ve hovarda oldugumu bildiginden bana karsi mesafeli duruyordu baya bi mesafeli hemde ismide merveydi bu güzelliğin adını hala dilime aldigimda gozlerimin doldugunu farkediyorum neyse merve benim annemin dukkaninin yaninda arkadasim muratin iddia dukkani vardi ve oraya gelip gidiyordu neyse gel zaman git zaman ben iyice aşık olmustum. o kadar kizi bastan cikaran oyle hergun kizlara name yapan ben resmen saf duygular besliyordum catir catir konusan ben merveyi gorunce resmen tikaniyordum soyleyecegim kelimeleri bile unutuyordum dugumleniyordu boğazım.
birgün cesaretimi toplayip bugun konuşacağım dedim .
saat 10 gibi merve geldi yine kalbim hizli hizli atmaya baslamisti yine bana ne oluyordu derin bir nefes alip kendi dukkanimdan cikip hemen yan dukkana girdim once iddiaci arkadaşım murata selam verdim ardindan nasilsin guzellik diyerekten merveye selam verdimki oda hemen agzimin payını verdi ne guzelligi bu ne samimiyet diyerekten bozdu beni normalde sap diye agzinin payini verirken baskasi soylese bu lafi o diyince ozur dilerim diyip sustum.
neyse muhabbet kurmustum sonunda havadan sudan da olsa konusmaya baslamistik bu beni mutlu etmisti .
neyse gun gunu kovaladi gunler haftayi baya baya samimi olmustuk ve ben gercekten hayatima yön verebilecegimi ve agib olup bir kadina ait kalabileceğime inanmistim ve oda bunu farketmis ve oda bana inanmisti...