Normalde yapılan yardımlar söylenmez ama burada kimse ne beni tanıyor nede ben sizi, ifşa gibi bi durum olmadığı için anlatmakda sakınca görmüyorum, bugün baya üzüldüm hatta.

Çarşıda işlerim vardı, onları halledip eve doğru geçecektim. Eve gelmeden önce annem aramıştı, oğlum gelirken kavhe al demişti. Bende kavhe almak için, o'an bim'e girdim. Neyse 2 tane kavhe aldım, sıra çoktu. Önümdede bir polis memuru vardı. 45 yaşlarında, neyse sıra önümde ki abiye geldi, kasiyer aldığı şeyleri okuttu, Polis abi'de kredi kartını verdi, yetersizdi galiba limiti çekmedi parayı.
Baya kasa'nın olduğu yer kalabalık tüm gözler abide, hafiften utanır gibi oldu, aldığı 3-5 şeyi çıkarar mısınız dedi, amcam belli aile babası, eve alışveriş yapmış. Bende hemen yanına gittim, kulağına fısıldadım, abi ben ödiyebilirim dedim, hemen gerek yok teşekkür ederim dedi, ısrar ettim yine kabul etmedi. gururu içimi açıtmıştı iyice, böyle kabul etmiyeceğini anladım. Abi o zaman borçun olur sonra bana ödersin dedim, 2-3 ısrardan sonra kabul etti bu sefer. Ne kadar telefon numaramı vermek istemesem de benden zorla aldı numaramı, beni evime kadarda bıraktı sağolsun.

Ben orada kendi son paramı versemde, birini mutlu etmek yüzünü güldürmek, yardım etmenin hissini hiç birşey veremicek