Şu entryi ve yorumları okudum da halimiz o çocuğun durumundan daha acınası. Millet olarak ne kadarda duyguları sömürülmeyi hak eden bi toplumuz. Ben istanbul kadıköyde yaşıyorum ve dediğiniz durumla sürekli karşılaşmaktayım. Senin anlattağın o çocukların kim olduğunu iyi biliyorum. Otobüste metroda caddede aynı tipler sürekli aynı numaralarla sizin gibi insanların duygularını sömürüyor. Hastaneye zütürmek isteyen kişiler oluyor ama çocuk ya ilacı var çok pahalı paramız yok ya yeşil kartım yok paraya ihtiyacım var yok zütüm böyle yok zikim böyle falan diyerekten para ihtiyacını belirtiyor ve otobüste metroda her ne yerdeyse duyguları sömürülmeye mahkum insanlar dayanamayıp para veriyorlar ve çocuklar inip gidiyor. işin kaşarı olan şoförler çocuk nöbet geçirirken umursamıyor en sonunda yolcuların baskısıyla sağa çekmek zorunda kalıyor. Demem o ki siz siz olun duygularınızın bu kadar sömürülmesine göz yummayın. Açıkçası bu entrynin trend olmasınada üzüldüm. Acınması gereken insanlar gerçekte biziz