inci itiraf

Birde şu hayatta kalabalıkta bile yalnız olmak var. Anlaşılmamak var. Derdini kime açacağını bilmemek. Şu dıbına koduğumun dünyasında derdi benden büyük olan milyonlarca insan var ama ben hala kendime acıyorum. Çünkü insan bencildir.

Yalnız olmak ve yalnızlığı seçmek arasında fark var. Ben yalnızlığı seçtim. Evet arkadaşlarım var dışarı çıkıp takılmalar falan oluyor ama içimde olanları benden başka bir insan evladı bilmiyor. Bilseler ne değişecek ? Varsın mutlu sansınlar beni. Ben içime atmışım kime ne fark edecek. Kafam zaten bir dolu, her gün şakaklarım ağrıyor daha fazlasını istemiyorum. Benim dostlarım kalem ve defter. Bu ara klavye ve sözlük işte. Çünkü kalemle yazarken kelimeleri parmak uçlarım acıyor. Her yazdığım kelimede zihnim yanıyor. Her yazdığım kelime biraz daha tüketiyor. O yüzden kimseye anlatmıyorum bir şey. Biliyorum ki kelimeler dilimi yaralayacak anlatırken. Bazı şeyleri sesli düşünmek bile problem oluyor.

Ailemle de bir şey paylaşmam. Annem anlamaz bahsedeceğim konuları, babamla aramızdaki ilişki farklıdır. Baba oğul olmaktan çok işçi patron ilişkisi vardır. Kardeşlerim zaten ayrı kafadalar. Bence bir insana verilebilecek en büyük ceza onun gibi düşünen kimsenin olmamasıdır. ilk başta güzel gelse de sonradan çok can yakıyor bu durum.

Daha önce " gittikçe derinleşen bir uçurumun kenarında yürüyoruz. Uçurumun dibi, yürüdüğümüz yoldan daha cazip geliyor her geçen gün. " yazmıştım. Her an ölümü düşünmek, öleceğini düşünmek insana tarifsiz bir karanlık katıyor. Şu an ölsem eminim gözüm açık gidecek. Yapmak istediğim, söylemek istediğim o kadar şey var ki..

Hayat denen bu hengameden nasıl çıkacağımızı bilmiyoruz. Çıkış yolu olmadığında insanlar verdiği tepkilere göre yol ayrımına giriyor, ya takmıyor umursamıyor ya da benim gibi yalnızlığı seçiyor. Yalnızlık demek sessizlik demek değildir. Aksine alabildiğince gürültü barındırır için yalnız kaldığında. Kafan patlasa dahi sesi kesilmez o düşüncelerin. insan merak ediyor o zaman kanım vücuttan çekilse, kanla beraber gürültüde çekilir mi diye. Sürekli bir intihar kavgası yönetir zihni. Neyse dıbına koyim ya yazdıkça daha çok bulanıyor zihnim daha çok kararıyor içim.

geçmişini gibeyim tüm insanlığın.