Bir taşın üstünde oturmuş sadece bakakalmıştım. Ağlamıyordum sadece gözümden yaşlar olabildiğince hızlı akıyordu. Onun Birtek gözyaşı damlasına dayanamazken onun bu hayatını öğrendikten sonra yıkılmıştım.O Herşeyin en güzelini haketmeliydi.Eve yıkılmış bitkin bir halde geldim. Sabaha kadar Ay Parçasını düşündüm.Ona saygım bin kat daha fazla arttı.Ona destek olmalıydım ama nasıl? Benimde maddi durumum pek iyi değildi.Tek bildiğim ona destek olmam gerektiğiydi.