Daha önce kurbanlarıma yaşattığım panik ve adrenalini şimdi ben yaşıyordum. Eğer Ay Parçasına üzecek birşeyler söylerse onu tüm dünyaya rezil ederdim. Fakulteye vardığımda gözlerim kızları aradı. Adrenalin Seviyem bir türlü düşmüyordu. Dudaklarımdan sessizce şu kelimeler dökülüyordu.
-Ay Parçası Nerdesin?

işte arkadaşlarıyla beraber geliyor. Görmemiş gibi yaparak kantinde cay almaya yöneldim. Sıraya geçtim. Elimde telefonu sebepsizce kurcalarken, Zehra bana seslendi. Kafamı çevirip şaşkın bir ses tonuyla:

-Siz ne zman geldiniz.
-az önce geldik. sana çok önemli şeyler söylememiz lazım.
-Tamam siz geçin ben çayları alıp geliyordum. Adrenalin eskisinden dahada zirveye cıkmış, kalp atışlarımı hissediyordum.Çayları tepside ellerim titreyerek getirdim.

-Hayırdır kızlar Noldu Yine?