Hocanın sesi beni ürkütüyordu aşırı kızgın geliyordu sesi bağırarak adını hatırladığım bir ayet okumaya başladı (içinde tılsım sözcüğü geçiyor) .Hoca bu duayı okudukça kocaman gölgeler birer birer kayboluyordu olduğu yerde sabit kalıp hareket edemez hale geliyordu bazıları .Gözlerime inanamıyordum. Beni onca zaman mahveden varlıklar acı çekerek ölüyorlardı. Böyle bir şey mümkün müydü. Hoca üstümdeki çarşafı çekti ve yanındaki iki kadını alarak hadi benimle gel çabuk dedi sesi kasvetliydi hocam dedim kadınlara bakarak hoca da soru sorma be evlat gel çabuk. Koşarak hemen evden çıktık annem babam dışarıdaydı kaskatı kesilmişlerdi onlar ne olduğundan habersizlerdi çünkü onlar varlıkları göremiyorlardı. Sadece olanları ben hoca ve hocanın yanında ki o kadınlar gördü sanırım. Hocam orada ne oldu dedi dışarıda her şeyi anlatacağım evlat dedi şuanda bu evi yakmamız lazım.Ama ev bizim değildi ki.Hoca nın dediğine göre artık burada insanın yaşaması onun için en büyük tehlike olurdu. Babam dayın zaten çıkacaktı oğlum buradan dedi. Hoca arabadan benzini koştu çıkardı eve dökmeye başladılar.Çakmağı çakmasıyla evin yanması bir oldu