abi daha anlatmadan yalancı tayfa geldi neyse seviyorum sizi amk.
önce ortam ısınsın diye biraz maziye gidip çok özet bir şekilde hızlıca üniversite yıllarına bağlayacağım sonra.

--spoiler--

part 1
ortaokul ve lisem bilgisayar başında geçti. zorunda kalmadıkça evden çıkmazdım. okul, dersane, bilgisayar 3 lüsü hayatımı kaplamıştı. 6. sınıfta bir kızı beğenmiştim, yakın bi arkadaşıma sordum

- mervenin sevgilisi var mı
+ yok abi istersen ayarlayayım sana
-yok olm öylesine sordum

bilirsiniz ortaokul dönemi çocukluk. bir sonraki gün okula geldiğimde bu diyalog herkese yayılmış ve birkaç hafta sürmeden merveyle sevgili oluvermiştik. mesajlaşırdık saatlerce, evlerimiz yakındı sabahları erken iner onu okuluna bırakır servisimi beklerdim. okul çıkışları apartlamanlarının oraya gider balkona çık der utangaç bir halde el sallardım ona.

1 ay. Sadece 1 ay sürdü bu yanyana okuluna yürürken dönüp yüzüne bakamama, kalbimin sesinden onun söylediklerini duyamama hali. bir mesaj geldi 30. gün

- babam duymasın istiyorum hem daha küçüğüz arkadaşlığa geri dönelim
+ ...

ve bu sondu. bir daha hiçbir kızı beni terk etmeyecekti. bu olayın intikdıbını almak için yapmadım bunu, belki de sadece öyle denk geldi, ama olmadı işte bir daha terk edilen ben olmadım asla.

çocukluktu belki ama aylarca çektim bu aşkın acısını.

8. sınıf oldum, başka bir kızla münasebetim olmadı zaten dediğim gibi gözüm de yoktu pek kızlarda. zaman zaman merve hala aklıma geliyordu. acaba şimdi napıyor, benden bahsediyor mudur diye düşünüyordum ayda yılda bir. facebookunu kırmaya çalıştım, kimle konuşuyor napıyor öğrenmek için. gizli sorusu

"hangi takımlısınız" idi. cevap olarak Beşiktaş yazmak yetmişti tüm mesajlarına ulaşmak için.

Keşke hiç cevaplamasaydım o soruyu...

--spoiler--

not: bu kısımda geçen isim hikaye boyunca kullanacağım tek gerçek isimdir, yıllar öncenin olayı ifşa olmam diye umuyorum. bundan sonraki partlarda isimler takma isim olacaktır panpalar