Annem bizi eylemesi için radyoyu açmak istediği sırada, kandil lambasıda sönmüştü. Epeyce bir süre ahırda beklediğmizi hatırlıyorum.

Halam ve babam diğer köşede hazırlıklar yapıyorlardı. Annem gözlerimin içine baktı, "cesur ol oğlum" diyerek alnımdan öptü. Diğer elini Fatih'in omzuna yaslayarak,

"Babanıza güvenin. O , bu ahır ı yapmamış olsaydı, şuan hepimiz ölmüştük" dedi.

Hayatımızın en kara günüydü. Hiç birinizin hayal dahi edemiyeceği korkuyla ben ve küçük kardeşim o yaşlarda yüzleşmiştik.