Küçükken ne güzeldi tek derdimiz eve cikmak aksam ezanının okunmasini beklemekti yada salca ekmekle mutlu da olabiliyorduk yere düşüp dizimiz kanadiginda agliyorduk koc kostugumuzda carpiyordu kalbimiz deli glbl. Büyüdük dertler de büyüdü okuldu sinavlardi üniversiteydi iş güçtü kariiydi kizdi cevrenin baskısı ailenin huzursuzlugu pgibolojik yalnızlık parasizlik monotonlasan hayatimizdwn sıkılmamız ger eklestiremedigimiz isteklerimiz... Saymakla bitmiyor bile anasını gibiyim. Normalde boyle bi baslik acip bu cumleleri kurmazdim ama artik cilsirmak üzereyim çok doldum lan kardaş iliklerime kadar yoruldum amk ne yapacağım bilmiyorum.