Bagirarak kostum arkasindan dur dur abi lutfen birakmayin beni diye. 300-400 metre ilerdede bir kaç ev vardı. Eve benzeyen bisey vardı yani küçük camlarından ışıkları yanıyordu ve evler beyazdi. Yukariya dogru uzayıp giden minare gibide çıkıntıları vardı vardi. Otobusun pesinden 200-300 metre sonra yoruldum ve durdum. Zaten otobus uzaklasti baya.

Oturdum aglamaya basladim. Telefonumu actim annemi aradim;

-Anne ben tuvaletimi yapmak icin indim otobusten dedim.

Sonra kapandı telefon , dahada ağlamaya başladım birde rüzgar çok sert esiyor , rüzgar türbinlerinin oralarda. üşüyordum. Annem mesaj atti ; serkan kim nasil kacirdi seni ariyorum ariyorum. Acmiyosun diye bi mesaj geldi. Ben korktum ne kacirmasi ya dedim. Sonra ilerdeki eve benzettigim seylerin yanina gittim.

Meğerse rüzgar türbinlerinin altındaki kontrol odalarıymış . Koştum orda ışığı yanan birine kapıyı çaldım ve o yolda gördüğüm adamı gördüm yine .

- abi nasil geldin buraya dedim.

-Adamda yaa evlat hayat böyledir bazılarımız ya yaşamak ister yada hızlı yaşamak dedi .

-Ne alaka kostun diye hizli yasamismi oluyoruz dedim.

Gülmeye başladı sonra odanin ışıkları yanıp söndü yanıp söndü bende korkudan ağlamaya basladim . Ne oluyo abi ya ne oluyo bu gece dedim. Korkma evlat hep oluyo dedi. Anormal bisey yok dedi kalin bi sesle ve ışıklar tamamen söndü .

-Tamam abi ne zaman yanar dedim.

-Dur saat 3'te rüzgar başlar yanar gel dışarıda oturup sohpet edelim saat . 3 gibi yemek hazırlatırız kendimize dedi .

-Kime hazirlatcazki dedim.

-Dilim sürştü hazirlariz dicektim dedi.

- Bende tamam dedim.

Konustuk baya bi. Adam kendinden bahsetti;