2000 Temmuzu annem ben bir de kuzenim köye gidiyoruz.Koy Ordu'nun şirin bir ilçesi olan Gölköy de.Genelde otobüsle gideriz fakat bu sefer aksilikler erken başladı ve okul servisi tipi bir araçla yola koyulduk. Ordu Samsun arası normal de 2 saattir fakat köy yoluna saptiginiz vakit dönemeçler bitmez dönüp durursunuz. Toplamda 3 saatlik yol size 5 6 saat gibi gelir. Annem çok dirençli bir kadındır fakat köye girdimiz de bu zamana kadar bir şey olmayan kadın başladı kusmaya. Taksi bulup biraz da Anneannemlerin ihtiyaçlarini alip yola koyulduk. Anneannemlerin evi dağın başındadir. Sisten geçilmez. Gece gündüz sis vardır ve eve ulaşmak için kocaman bir yokuşu yurumeniz gerekir çünkü arabayla çıkmak mümkün değildir.Eve vardık.Her zaman ki gibi hoş beş derken dedem de gelmesiyle caya oturduk. Normal de gülmeyen dedem kahkalar atıyordu.Bir bakıma güzel bir şey fakat garipsemistik. Dedem gülmez çünkü Kore Harbinde 2 arkadaşı kollarında hayata gözlerini yumdu. Dedem sobaya odun için kalktı çayından son yudumunu aldı ve sessizce fındık agaclarinin yoğunlukta bulunduğu ormana dalmasiyla anneannemin bizi çekip endişeyle (yüzünde ki ifadeyi asla unutamam) gelin size anlatacaklarim var demesiyle her şey başladı
ilgi gelirse devam edicem.
Edit:Bitti beyler sahibine basarak sadece benim yazdıklarımı okuyabilirsiniz