olric i kaybettiğim gün başladı herşey. sevin de yok. ne günlük tutabiliyorum ne de tutunabiliyorum hayallerime.

Şu dünyadan bir gideyim, bir daha gelirsem ne olayım. bir daha gelirsem ne olurum bilmiyorum artık. şimdi de ne olduğumun pek bilincinde olduğum söylenemez. kimi zaman deniz olup, büyük yük gemilerinin ağırlığıyla yaşamaya çalışıyorum. kimi zaman büyük fırtınalar olup o gemileri batırıyorum. bazen gemi olup deryalara bırakıyorum kendimi. kimi zamansa geminin kaptanı oluyorum, karaya hasret kalıyorum. kırmızı oldum çoğu zaman. kan oluyorum, annemin gözünden damlıyorum. şarap oluyorum, içime içime akıyorum. ateş oluyorum, yakıp kavuruyorum. kızıl bir bulut gibi çöktüm bu dünyaya. bazen boş bir kağıt oldum. yorgun bir yazarla saatlerce bakıştım, bilmem hangi birinden başlayacağına karar veremediği dertlerini düşünürken. bazen bir kalem oldum, giriş cümlesi bir türlü oluşamayan yaşanmışlıklar kağıda dökülecekken, mürekkebimi akıtamadım. yazarına küskün bir kalem gibi... bazen mürekkep oldum, binlerce defa okunup kırıştırılıp bağıra basılan bir kağıtta. bazense o mektubun ta kendisi oldum. çok geç sahibine ulaşmış bir mektup. okundukça sahibini ağlatan, sahibi ağladıkça satırları ıslanan ve mürekkebini dağıtan. ve en kötüsü, çoğu zaman o mektubun sahibi oldum. hep bekleyen bekledikçe solan...

not: ezberden yazdım yanlışım olmuşsa affola. imla'da yanlış olabilir.